enarfrdehiitjakoptes

Copenhague - Copenhague, Dinamarca

Enderezo do lugar: Copenhague, Dinamarca - (Mostrar mapa)
Copenhague - Copenhague, Dinamarca
Copenhague - Copenhague, Dinamarca

Copenhague - Wikipedia

Historia antiga [editar] Séculos XVI e XVII[editar | editar a fonte]. Décadas de posguerra[editar | editar a fonte]. Administración[editar | editar a fonte]. Administración[editar | editar a fonte]. Planificación ambiental[editar | editar a fonte]. Demografía e sociedade[editar | editar a fonte]. Calidade de vida[editar | editar a fonte]. Parques, xardíns e zoolóxicos [editar]. Marcas segundo o distrito[editar | editar a fonte]. Christianshavn[editar] Frederiksberg[editar]

Copenhague (/.koUp@n'heIg@n) -'ha-/ KOH–p@n–HAY-g@n -HAH– ou /'koUp@nheIg@n -ha-/ KOH–p@n–hay -g@n -hah– [6] Dinamarqués: Kobenhavn (khopm'haw?) (escoitar)) é a capital e cidade máis grande de Dinamarca. A cidade tiña unha poboación estimada de 805,402 ao 20 de xaneiro de 2022 (644,431 habitantes no municipio de Copenhague; 103,608 residentes no municipio de Frederiksberg; 42,723 residentes no municipio de Tarnby e 14,640 residentes no municipio de Dragor). É o corazón da área urbana máis grande de Copenhague (1,336,982) así como da área metropolitana de Copenhague (2,057.142). Copenhague está na costa leste da illa. Unha parte de Amager está ao outro lado da cidade. Está separado de Malmö (Suecia) polo estreito de Oresund. Ambas as cidades están conectadas por ferrocarril e estradas a través da ponte de Oresund.

Copenhague foi establecida como comunidade de pescadores viquingos no século X preto de Gammel Strand. Converteuse na capital de Dinamarca no século XV. Consolidouse como centro de poder rexional no século XVII coas súas institucións e defensas. A cidade foi a capital da Unión de Kalmar durante o Renacemento. Era a sede da monarquía e gobernaba a maioría da rexión nórdica. Esta unión estaba gobernada polo monarca danés, que exerceu como xefe de Estado. Desde o século XV, a cidade foi o corazón cultural e económico de Escandinavia. A unión rematou en 10 cando Suecia se rebelou. A cidade foi reconstruída tras unha epidemia de peste e un incendio no século XVIII. Construíuse o prestixioso barrio de Frederiksstaden e fundáronse institucións culturais como o Teatro Real ou a Real Academia de Belas Artes. A Idade de Ouro dinamarquesa viu a introdución dun estilo neoclásico na arquitectura de Copenhague despois de novos desastres, como o ataque de Horatio Nelson á flota dano-noruega a principios do século XIX. O Plan Finger, establecido despois da Segunda Guerra Mundial, fomentou o crecemento da vivenda e dos negocios ao longo das cinco liñas de ferrocarril urbano que discorrían dende o centro da cidade.